بررسی انطباق پذیری سبک رهبری مربیان پرستاری در آموزش بالینی

  مقدمه: سبک‌ها و ویژگی‌های رهبری مربیان بر یادگیری و تجربه بالینی دانشجویان تأثیرگذار می‌باشد. در صورتی که الگوی رهبری موقعیتی به طور اثربخش توسط مربیان بالینی استفاده شود، می‌تواند به عنوان شیوه‌ای برای رفع مشکلات و موانع آموزش بالینی در پرستاری به کار رود. هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان انطباق پذیری سبک رهبری مربیان پرستاری است. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بوده که در سال 1389 در دانشکده پرستاری- مامایی اراک انجام شده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه توصیف رفتار رهبر با ضریب پایایی 88/0 و پرسشنامه سطح آمادگی دانشجویان پرستاری است که با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ دارای پایایی 76/0 بوده است. 15 مربی بالینی و 186 دانشجوی پرستاری (11نفر سال اول پرستاری، 71 نفر سال دوم، 76 نفر سال سوم و 28 نفر سال چهارم) به روش تمام شماری پرسشنامه‌ها را تکمیل نمودند. داده‌ها با با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار 13 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 3/13% مربیان مرد و 7/86% زن بودند که میانگین سابقه کارشان 5/5 سال بود. 5/35% دانشجویان پسر و 5/64% دختر و دارای میانگین سنی 18/21 سال بودند. سبک رهبری توجیهی و سپس تفویضی به عنوان سبک غالب مربیان پرستاری مشخص گردید؛ اکثر مربیان (8/46%) دارای انطباق پذیری متوسط و 7/23% دارای انطباق پذیری پایین بودند. نتیجه‌گیری: شناخت صحیح میزان توانایی و تمایل دانشجو برای انجام وظیفه و سپس اتخاذ سبک رهبری مناسب توسط مربی بایستی تقویت گردد. استفاده علمی و کاربردی از مهارت‌های مدیریتی و رهبری از جمله الگوی رهبری موقعیتی رشد حرفه‌ای دانشجویان را در پی خواهد داشت.